Co jest prawdą a co fikcją ?

Mydło

Dzisiaj próbowaliśmy udowodnić czy w rzeczywistości da się wytworzyć mydło sposobem jakim zrobił to inżynier Smith, czyli przez podgrzewanie wcześniej otrzymanego węglanu sodu (według reakcji: 2NaHCO3-->Na2CO3+H2O+CO2)ze stopionym smalcem. I okazuje się, że nawet po ułatwieniu sobie zadania, czyli przez dodanie alkoholu, mydło nie wyszło.! A morał z tego taki, że inżynier nie mógł otrzymać mydła mając bardzo słabą zasadę jaką jest soda z alg morskich.Metoda była dobra ale wykonanie w tamtych warunkach praktycznie niemożliwe. Wyszło nam mydło dopiero jak użyliśmy wodorotlenku sodu. Tylko to mydło było tak żrące, że po dotknięciu ręce piekły.

Nitroceluloza

Próbowaliśmy wytworzyć nitrocelulozę w proporcjach w jakich robili to bohaterowie książki.
I nie wiem czy to my coś źle zrobiliśmy, czy po prostu nie możliwe jest zrobienie bawełny strzelniczej w taki sposób, ale w każdym razie nic z tego nie wyszło.


Bateria

Baterii według schematu inżyniera, jest jedną z niewielu rzeczy które wyszły w prawie 100%. W książce były pewne nieścisłości, mianowicie w tym ogniwie został użyty roztwór potasu. Dopiero po dłuższych poszukiwaniach ustaliliśmy, że opisywany roztwór to węglan potasu. Niestety nie mieliśmy tego związku, więc użyliśmy węglanu sodu. bateria wyszła bardzo dobrze, udało nam się uzyskać całkiem wysokie napięcie.

Kwas siarkowy

Pierwszą czynnością jaką zrobiliśmy zabierając się za projekt było zakupienie pirytu i wyprażenie go. Po tym jego kolor wyraźnie się zmienił ale to prawdopodobnie kolor tlenku żelaza. Potem przyszło do rozpuszczenia go w wodzie. Najpierw został on porządnie zmielony, rozpuszczony, przefiltrowany aż do uzyskania klarownej cieczy. Lecz produkt tych działań albo nie mógł być kwasem, albo był tak słaby i rozwodniony, że nie zabarwiał żadnego ze wskaźników. Żeby udowodnić, albo raczej sprawdzić obecność jonów siarczanowych, postanowiliśmy zrobić doświadczenie. Mianowicie do otrzymanego roztworu dodaliśmy chloran baru (wybraliśmy bar bo jego siarczan jest nierozpuszczalny). W przypadku obecności jonów siarczanowych strącił by się siarczan baru, i roztwór by zmętniał. I tak też się stało. Lecz nie możliwe jest otrzymanie stężonego kwasu z czegoś takiego. Nawet jeśli otrzymany roztwór barwił by papierki, to jeszcze daleko temu do kwasu z którego można otrzymać nitroglicerynę.

Kwas azotowy

Otrzymywanie kwasu azotowego metodą inżyniera jest powszechnie znane. Potrzebne są do tego tylko kwas siarkowy i azotan potasu. Jak wiemy inżynier nie mógł uzyskać stężonego kwasu siarkowego. Chociaż miał azotan potasu (w postaci nitrokalitu) to i tak brakowało mu kwasu i aparatury.

Nitrogliceryna

Do otrzymania nitrogliceryny potrzebne są stężone kwasy o silnych właściwościach utleniających. Nasz inżynier niestety nie dysponował takimi odczynnikami. Najprawdopodobniej w takich warunkach jego materiał nie miałby właściwości wybuchowych.

Zaprawa wapienna

Niestety nam nie wyszła, ale najprawdopodobniej jeśli inżynier mógł wytworzyć odpowiednią temperaturę do wyprażenia, to powinno mu się udać.